Aling Nena ķ

 NAGWALA ANG KAPITBAHAY DAHIL AYAW NA SIYANG PAUTANGIN NG BIGAS SA SARI-SARI STORE, PERO NAPALUHOD SIYA NANG PUNITIN NG TINDERA ANG LIBRETO NG UTANG: "WALA KA NANG BABAYARAN, ITABI MO NA LANG ANG PERA PARA SA OPERASYON NG ANAK MO"

Tanghaling tapat. Mainit ang panahon kaya mainit din ang ulo ng mga tao sa barangay.

Sa tapat ng "Nena’s Store", nakatayo si Mang Kanor. Gusgusin ang damit, pawisan, at halatang problemado.

"Aling Nena, sige na po," pakiusap ni Kanor. "Dalawang kilong bigas lang. Ililista ko muna. Wala pa kasing sweldo sa construction eh."

Nakadungaw si Aling Nena sa bintana ng tindahan. Masungit ang mukha nito habang hawak ang kanyang makapal na notebook o listahan ng utang.

"Naku Kanor!" taas-kilay na sabi ni Aling Nena. "Tignan mo nga 'tong listahan mo! Puno na ang isang pahina! Nasa P4,000 na ang utang mo! Mag-dadalawang buwan na, ni piso wala ka pang hinuhulog. Tapos uutang ka na naman?"

"Babayaran ko naman po eh... gipit lang talaga..." sagot ni Kanor.

"Hindi na pwede!" matigas na sagot ni Aling Nena. "Negosyo ito, Kanor. Hindi charity. Kung lahat kayo puro lista, anong ipapang-ikot ko ng puhunan? Wala! Hindi kita bibigyan hangga't hindi ka nagbabayad!"

Doon na nagdilim ang paningin ni Kanor. Sa sobrang gutom at frustration, sumabog ang galit niya.

BLAG!

Sinipa ni Kanor ang rehas ng tindahan. Nagulat ang mga nakatambay na chismosa.

"NAPAKA-DAMOT MO!" sigaw ni Kanor na halos lumabas ang ugat sa leeg. "Ang yaman-yaman niyo na! Bigas lang ipagkakait mo pa?! Pare-pareho kayong mga mayayaman, matapobre! Wala kayong puso para sa mahihirap!"

Naglabasan ang mga kapitbahay.

"Huy Kanor, tama na 'yan," awat ng isang tanod.

"Hindi! Pakinggan ng lahat 'to!" bulyaw ni Kanor. "Ang tingin niya sa akin, estapador! Gusto lang naman naming kumain! Isusumpa ko ang tindahan na 'to! Mabulunan sana kayo sa pera niyo!"

Tahimik lang si Aling Nena habang minumura siya ni Kanor. Seryoso ang mukha niya.

Dahan-dahan niyang kinuha ang notebook ng utang. Kumuha siya ng ballpen.

"Ayan! Ano?! Isusumbat mo?!" sigaw ni Kanor. "Ilista mo dyan na madamot ka!"

Tinitigan ni Aling Nena si Kanor.

Biglang...

KRRRKKK...

Pinunit ni Aling Nena ang pahina kung saan nakasulat ang pangalan ni Kanor at ang lahat ng utang nito.

Hindi lang basta pinunit. Nilukot niya ito at tinapon sa basurahan.

Natigilan si Kanor sa pagsigaw. "A-Anong... anong ginawa mo?"

Lumabas si Aling Nena sa tindahan. Hindi siya galit. Malungkot ang mga mata niya.

"Kanor," mahinahong sabi ni Aling Nena. "Wala ka nang utang. Burado na. Huwag mo nang intindihin 'yung P4,000."

Naguluhan si Kanor. "P-Pero bakit?"

Lumapit si Aling Nena at inabutan si Kanor ng isang sobre.

"Nabalitaan ko kasi kay Kumareng Marites..." sabi ni Aling Nena. "Na-ospital pala ang bunsong anak mo. May butas sa puso diba? At kailangan ng operasyon? Kaya ka pala hindi makabayad kasi lahat ng sweldo mo, napupunta sa gamot."

Nanlambot ang tuhod ni Kanor. Unti-unting nawala ang galit niya at napalitan ng hiya.

"Pasensya na, Kanor, kung naging masungit ako kanina," paliwanag ni Nena. "Kailangan kong magtaray para hindi gayahin ng ibang kapitbahay na puro utang lang din ang alam. Pero sa sitwasyon mo... naiintindihan ko."

Tinuro ni Aling Nena ang isang sako ng bigas (25 kilos) sa gilid ng tindahan.

"Iuwi mo 'yang isang kaban. Huwag lang dalawang kilo. At itong laman ng sobre... tulong ko na 'yan para sa operasyon ng anak mo. Huwag mo na akong bayaran."

Napaluhod si Kanor sa semento. Humagulgol siya ng iyak sa paanan ni Aling Nena.

"Aling Nena... sorry po... sorry po..." iyak ni Kanor. "Minura kita... sinigawan kita... pero napakabuti mo pala..."

"Tumayo ka na dyan," alalay ni Nena. "Umuwi ka na at ipagluto mo ang pamilya mo. Ang tapang ng isang ama, hindi nakikita sa pagsigaw... nakikita 'yan sa hindi pagsuko para sa anak."

Sa araw na iyon, natutunan ng buong barangay na hindi lahat ng masungit ay masama ang ugali. Minsan, ang kamay na naghihigpit ng listahan ay siya ring kamay na handang magpatawad at magbigay kapag kinakailangan.

Ctto #viral #fypシ゚ #fyp #reels