Excessive Happiness.
Paalam Kap Mike Torrijos.
Welding gate Ti lily aircon holder sa ti soly
Php1200 labor
Php 1700 materials
Php90 calsimine.
Punta sm sundo ganda.
Php10k retainer after tanggal brace ngipin ni jp.
Php13k gamot ni jp.
Php200 lazada bala ng grinder di pa bayad.
BENEPISYO NG TANGLAD O LEMONGRASS🌾
Kung umiinom ka lagi ng pinakuluang tanglad (lemongrass) ay malilinis po niyan ang ating atay (liver) at bato (kidney). Hahaba po ang buhay. Iihi ka nang iihi at bababa ang blood sugar. Malaking ginhawa!
Meron siyang orientin, chlorogenic acid, quercetin, at iba pa na nakakatulong bawasan ang cholesterol, blood pressure, blood sugar, createnine, uric acid, at iba pa.
Super galing din po iyan sa pag tanggal ng mga allergy sa katawan na makati lalo na mula sa mga nakain na hindi maganda sa katawan. Kung ang kati ay kurikong o galis ay samahan mo ng ibang herbs na makakatulong pa lalo para laging makinis ang balat at flawless. Ang galis ay maaring mula sa mga alagang hayop, kakilala o kasama na meron nito at nadapuan ka, o sa katamaran mo na maligo lagi at maglaba ng damit twalya kurtina kumot unan kulambo.
At dahil pinupuksa niya ang mikrobyo sa loob at labas ng katawan ay mainam iyan pangontra sa mga sakit sakit na nakakahawa. Iinumin mo iyan at ipampapaligo o punasan ang buong katawan lagi. Mabango pa.
Inaalis niya rin ang kabag o bloating dahil pinapagalaw niya at pinupuksa ang mga matagal nang basura at mikrobyo sa bituka.
Mag mumog ka niyan kung may bulok kang ngipin. Hindi kagaya ng bawang na mabaho ang hininga. Magiging mabango ang hininga sa tanglad at walang mikrobyo ang bibig.
Nababawasan niya rin po ang masamang epekto sa katawan ng radiation at chemotherapy. Dapat uminom nang uminom before and after radiation at chemotherapy. Tataas ang kakayahan mong mabuhay at hindi mamatay sa epekto ng radiation at chemotherapy kung ikaw ay laging umiinom ng tanglad. Pwedeng pwede yan sa mga nagpapa radiation at chemo para humaba ang buhay.
Ayaw nga po pala ng mga ipis at lamok ang tanglad. Kapag inisprayhan sila ay namamatay.
Kung marami kang tanglad ay pwedeng pwede rin na pamatay mikrobyo sa mga mababahong lugar o tambakan ng maruming tubig. Buhusan mo lang ng tanglad. Hindi pamumugaran ng lamok para iwas dengue.
Ayaw rin daw iyan ng mga ahas. Umaalis sila pag naka amoy ng mabangong tanglad. Kaya safe ka.
Sa isang buwan na 3x a day na pag inom ay kitang kita mo na ang pag galing. Patunayan mo iyan sa pamamagitan ng pag pa lab test. Mura lang naman ang lab test.
Mag tanglad na!
#ccto
Paki share po sa iba nating kakilala
Janet and Cris Go to Lamesa St. Ugong Valenzuela City.
Us go to SM MOA Clinic appointment ni Ganda sa kilikili
Php 25 toll fee
Php 25 toll fee
Php 40 pamasko
Php1745 Manam. Tip php55
Php 50 parking fee.
Php 100 LLaoLLao
Php 100 Koomi
Php 749.75 OMNI extension cord with individual switch 6G WED-360
Php375 OMNI 9W DL 4 value pack E27
Php 79.75 Shower curtain
Php 89.00 ROSCO brass faucet cartridge Long
Php 19.00 Neltext 25mm water line female adapter.
Php1k treat for crew2 & 3.
Php100+100+100+50 gift lorena anak, traffic enforcer, abet and beggar.
Php500 crew4 tech
Php156 pambata suppository. 12 pcs php13 each.
Php5k gift kay darling.
Php2k gift kay pogi.
Php2k gift kay ganda.
Here at Bacoor City Hall bayad amilyar. With Fely, Janet and Dina.
Bahay zero depreciation.
Ttl almost php15k. Edi WOW.
Php1k jolibee
Php20 tip parking.
This picture teaches us one important lesson. Today you are flying up the sky, tomorrow you will need someone on the ground to carry you. So be humble, love people and invest in people.
LESSONS: And remember no matter how big flying object you are something can carry you that can never fly, don't underestimate people below you, carry them above if you can but don’t push them down ✌️👊👌💚🙏
Php20 pandesal
Php180 2x sisig
Php20 tricycle
Ganda go to Nuvali to celebrate bday with college friend.
Go to Waltermart IMUS kay Henry Sy din pala.
Parking Fee free. (Php20.00) Naggrocery kasi.
Grocery para sa Kasug - Php3318.75
Php500 SODEXO pinamili.
Php 1265.50 na lang ang grocery.
Go to SM Bacoor
Lunch with Darling
Php786 + 14 tip MAXS platters.
Php100 less pwd caramel milk tea.
Php96.35 less pwd Koomi Why not coconut.
Umalis na yung nasa apartment ni Nanay Soly. Lumipat sa malagasang.
Susi lang iniwan.
Someone graduated at the age of 22, but waited 5 years before securing a good job.
Someone became a CEO at 25, and died at 50.
While another became a CEO at 50, and lived to 90 years.
Someone is still single, while someone from his school group has become grandfather.
Obama retired at 55 & Trump started at 70.
Everyone in this world works based on their time zone.
People around you might seem ahead of you & some might seem to be behind you.
But everyone is running their own race, in their own time.
Do not envy them.
They are in their time zone, and you are in yours.
So, relax.
You're not late.
You're not early.
You are very much on time.
NAIYAK AKO SOBRA!!💔😭🙏
"KWENTO NG ISANG MAGULANG"
KWENTONG PUNONG-PUNO NG ARAL
BASAHIN:
Huwebes ng hapon noon, galing ako sa isang birthday party… pagkatapos tumunga ng dalawang bote ng beer ay nagpaalam na ako…. mukha kasing uulan, ayokong maabutan ng ulan sa daan. Anak ng pitong kamalasan, tumirik ang kotse ko sa daan… no choice kailangan kong bumaba para ayusin ang makina. Sobrang malas talaga at naiwan ko ang gamit ko, nag uumpisa ng pumatak ang ulan… kung bakit kasi hindi agad sinauli ng kumpare ko na nanghiram ang mga gamit ko sa pag-aayos ng kotse. May natanaw akong isang bahay, nagbakasakali akong tumawag… lumabas ang isang matandang lalaki, siguro mga 70 yrs old na…
“ Magandang hapon po ‘tay, nasiraan po kasi ako eh, di ko po nadala ang gamit ko baka po may lyabe kayo ay pliers jan?” ngumiti sya sa akin, maya maya at bumalik at may bitbit na bag at dalawang payong, iniabot sa akin. Sumama pa sya sa akin sa aking kotse… malaki ang deperensya, mukhang tinamaan nga ako ng napakalaking malas. Inaya ako ng matandang magkape muna sa kanila, medyo malamig nga at basa na rin ako ng ulan kaya sumama ako.
Pagpasok namin ng bahay ay nakita ko na hindi maayos iyon… sabi nya pasensya na daw ako kasi nag-iisa sya. Roman daw ang pangalan nya, dating dyipney driver. Umupo ako sa sala, maalikabok yun… pumunta sa kusina ang matanda siguro magtitimpla ng kape, ayoko na sana kasi iika-ika na sya, hindi na masyadong makalakad pero mapilit si mang Roman. Nakita ko sa dingding ang mga nakakwadrong larawan… siguro family picture nila yun, sa ibaba ay picture ng lalaking nakatoga katabi nito ang isang kwadro rin ng babaeng nakatoga din… siguro mga anak nya. Malinis ang mga kwadro, halatang kapupunas pa lang at parang ayaw maalikabukan man lang.
Tama ako, sabi ni mang Roman anak nga daw nya yun. Inilapag nya ang kape, mejo hindi malinis yung mug pero nakakahiya naman kung tatangihan ko at isa pa nilalamig na rin ako at malakas ang ulan, gusto ko ring mainitan ang sikmura.
“ kung gusto mo anak… ano nga ba uli pangalan mo? “ tanong nya sa akin, “ Jun po”, sagot ko naman. “ kung gusto mo Jun eh sayo na lang yang mga gamit ko, wala na rin namang gagamit nyan dito… gamit ko dati yan ng driver pa ako ng dyip pero mahina na ako ngayon Jun, di ko na kaya na magdrive pa uli.”
“ naku wag na po, meron po ako nasa hiraman nga lang kaya di ko nadala, asan po mga anak nyo?” tanong ko
“ Si Danny, Engineer ko yan… may pagmamalaking itinuro ang litrato sa ding-ding… nasa Saudi na ngayon, yan naman babae sa litrato si Juvie yan… nakapag asawa ng taga Davao at doon na nanirahan… yun naman asawa ko limang taon na akong iniwan, nag-iisa na lang ako dito eh… kahit nga mahirap kinakaya ko. Itong bahay na ito kasi ang kaisa-isang ala-ala ko ng aking pamilya, dito ko binuhay ang asawa ko at ang dalawa kong anak. Pinagbili ko na rin yung jeep ko, okay na naman napatapos ko na ang dalawa kong anak at may maganda na silang trabaho, may sarili na rin silang pamilya at bahay, maayos na ang buhay nila”.
“ Hindi po ba sila dumadalaw dito, I mean po… sino pong tumitingin sa iyo dito, mahirap po ang mag-isa lalo na at may edad na kayo?”
“ isang taon na siguro na walang dumadalaw sa akin dito, minsan tumatawag naman sila sa telepono… kahit nga di ko masyado ginagamit yang telepono eh ayaw ko ipaputol ang linya, araw-araw naghihintay ako sa tawag nila… yung kahit boses lang nila masaya na ako, basta maramdaman ko lang na naaalala nila ako. Mababait naman ang mga anak ko, buwan-buwan may natatangap akong pera sa bangko, pero di ko naman ginagalaw… pag-namatay ako kasama yun sa ipapamana ko sa mga apo ko. Yung kapitbahay jan sa kabila, tuwing umaga binibisita nila ako at dinadalhan ng pagkain, nagbibigay na lang ako sa kanila ng konting pera pamalengke”.
“Hindi po ba kayo nahihirapan?”
“ mahirap iho, lalo na pagnakakaramdam ako ng pananakit ng katawan… pero siguro ito ang buhay ko, pag may nasakit sa akin iniisip ko na lang na bunga ito ng walang tigil kong pagtratrabaho noon upang mapatapos ko ang mga anak ko tapos mawawala na ang sakit. Yung ala-ala ng masayang buhay namin noon ang gumagamot sa akin, sana nga lang minsan maalala naman nila akong dalawin dito, gustong-gusto ko na rin silang makita lalo na ang mga apo ko. Masarap siguro yung mga araw na kasama ko sila dito, alam mo ba si pareng kanor jan sa kabila, hindi nya napag-aral ang mga anak nya kaya hanggang ngayon sa kanya pa rin nakatira… kaya lagi nyang kasama yung mga anak nya at mga apo…. Mahirap yung buhay nila, minsan walang trabaho ang mga anak nya… yun ang ayaw kong mangyari sa mga anak ko, gusto ko maayos ang buhay nila… pero alam mo, Masaya si pareng kanor, lagi ko syang naririnig na tumatawa kalaro ang mga apo nya… minsan naiingit ako, iniisip ko na lang na mas masaya ang mga apo ko sa buhay nila ngayon”.
“ paano po pag may sakit kayo, sino po ang tumitingin sa inyo?”
“ kapitbahay jun, sa kanila na rin ako nagpapabili ng gamot… sapanahon na may sakit ako doon ako nakakaisip ng matinding depresyon at pangungulila, sa totoo lang ay nagtatampo ako sa mga anak ko, pagkatapos ko silang mahalin at bigyan ng magandang buhay ay hindi na nila ako naalala na dalawin dito… kahit dalaw lang o tawag sa telepono, yung marinig ko lang na…. o tatay buhay ka pa ba? masaya na ako nun… pero iniisip ko rin na responsibilidad ko na bigyan sila ng magandang buhay at papagtapusin ng pag-aaral at responsibilidad ko rin na maging mabuting ama sa kanila… alam ko hindi na magtatagal at magkakasama na rin kami ng asawa ko, hiling ko lang na sana bago mangyari yun ay makasama ko ang mga anak at apo ko.”
“ ayaw nyo po bang tumira sa kanila?”
“ magiging pabigat lang ako sa kanila, ayaw kong bigyan ng isipin ang ang mga anak ko, dito na lang ako sa lumang bahay namin, bibilangin ang mga patak ng ulan, siguro pagkatapos ng isang libong tag-ulan maalala na rin nila akong dalawin dito. Alam mo bang birthday ko ngayon jun? kaya matyaga akong naghihintay ng tawag nila. Kung hindi naman sila makatawag iisipin ko na lang na siguro ay busy sila sa kanilang buhay… mahirap kumita ngayon at kailangan nilang magtrabaho ng hindi naabala”.
Napalunok ako saa king mga narinig, naawa ako sa kanya…
“ Ikaw Jun, may magulang ka pa ba?
“ Nanay ko na lang po, nasa bukidnon kasama ng isa niyang kapatid.”
“ kailan mo sya huling dinalaw?” tanong nya… hindi ako nakapagsalita, huli akong pumunta sa bukidnon noong pasko… malapit na naman ang pasko hindi pa uli ako nakakapunta doon.
“ sana madalaw mo uli ang iyong magulang Jun, sigurado ako… gustong-gusto ka na nyang makita katulad ng kagustuhan kong makita ang mga anak at apo ko… subukan mo, alam ko magiging maligaya sya”
Tumila na ang ulan, nagpaalam na ako, nagpasalamat… nagpasalamat din sya sa akin, nakita ko sa mga mata nya na talagang sabik sya sa kausap, sabi nya ay magkwentuhan pa kami habang hinihintay ang tawag ng mga anak nya pero dumating na yung hihila sa kotse ko papunta sa talyer. Nangako na lang ako na dadalawin ko sya pag may libreng oras ako.
Dalawang lingo ang dumaan at naisipan ko uling dalawin si mang Roman pero sarado na ang bahay… nagtanong ako sa kapitbahay nila at nalaman ko na namatay na si mang Roman tatlong araw ang nakakalipas, pagkatapos paglamayan ng dalawang araw ay dinala na ng mga anak nya si mang Roman at pina-cremate. Aalis na sana ako pero pinigilan ako ni mang Kanor, iniabot nya sa akin ang isang bag, yun ang bag na pinahiram sa akin ni mang Roman…
“ bilin ni Roman ay ibigay ko raw syo kung sakaling babalik ka, kakailangan mo daw ito sa pagbalik mo sa Bukidnon, baka ka daw masiraan sa daan”.
Hindi ko napigilan ang pagpatak ng luha ko, ramdam na ramdam ko ang pangungulila ni mang Roman sa kanyang mga anak at apo. Nagdesisyon ako, magfifile ako ng leave… uuwi ako sa Bukidnon para dalawin ang nanay ko, tama si mang Roman tiyak matutuwa yun pag nakita ako.
Mensahe ng isang magulang:
Anak.., kung nasaan ka man sana maalala mo ako
Sana dalawin mo ako kahit minsan lang.
Sabik na akong makasama at makausap kang muli.
Kung may pagkukulang man ako… patawad anak,
Gusto kong malaman mo… mahal kita higit sa pagkakaalam mo...
- Kung nabasa at nagustuhan mu ay pakisulat lamang ang "AMEN" at ishare kung naaalala mo pa si nanay at tatay.
During a prank, a student stuck a paper on his classmate's back that said "I’m stupid"; he asked the rest of the class not to tell him.
Thus the students began laughing throughout the day... Shortly after, math class started & their professor wrote a difficult question on the board.
No one was able to answer it except that student. Amid the slight laughs, for he didn’t know why, he walked towards the board & he solved it, the teacher asked the class to clap & remove the paper on his back.
He told him “It seems that you don’t know about the paper on your back that one of your classmates put & the rest of them kept it a secret”
Then he faced towards the rest of the class & said “Before I give you a punishment, I will tell you 2 things: throughout your life, people will put labels on your back with many bad things written on it to stop your progress.
If he had known about the paper, he would not have answered.
All you have to do is ignore it. Ignore the labels #people give you and use every chance you have to progress, learn & improve yourself.”
“The 2nd thing is that it’s clear that he does not have any loyal friends among you all to tell him about removing the paper. It does not matter how many friends you have, it is the #Loyalty between you and your #friends that #matter.
Always remember:
For you created my inmost being; you knit me together in my mother’s womb. I praise you because I am fearfully and wonderfully made; your works are wonderful, I know that full well.
Psalm 139:13-14
-Author Unknown-
-Credit to the Owner-
12042021
Go to Cabanatuan. Celebrate Nanay Bi bday. Ganda practice drive at CLEX
25+45+264+60+336+396+129+180+25 = 1460 toll fee.
650 jolibee
2k gift kay nanay
20 limos
1k diesel max.
12032021 - 3k borrow Cris.
12052021
Go to Pareng Domeng's Farm at GEn trias. Dala Pocari, Melon at biscuit.
99 sibuyas kamatis kalamansi luya at paminta
40 2 tabo
830 - LPG.
Must Read!!!
Men attend women for two reasons, Sex and love, but in most cases men do not marry for sex or for love, they marry for stability.😎
A man can love you and not marry you.🙅♂️
A man can have Sex with you for years without marrying you.🌹
But immediately he finds someone who brings stability in his life, he marries her.💍
Men are visionaries when they think about marriage, they do not think about wedding dresses, bridesmaids, anything the woman thinks is fanciful.🛍👠👒
They think that this woman can build me a home.🏠👨👩👧👦
Women are tender, they have the capacity to receive and reproduce.♻️
You give her groceries, she prepares a meal,🍲 you give her money, she gives you peace, you give her sperm and she gives you children.🤱
You give it discomfort, it becomes your worst nightmare and most men know it. 🦸♀️
This is why a man can stay with a woman for years and meet another in a month, then get married.🤵👰
It's the stability they want.🚻
Sex is a pleasure, love is an affection.... RESPECT is stability.💝
Written by Tai Moqsii
𝖴𝗇𝖼𝗈𝗇𝖽𝗂𝗍𝗂𝗈𝗇𝖺𝗅 𝖫𝗈𝗏𝖾 ❤️
𝖠 𝗆𝖺𝗇 𝗆𝖺𝗋𝗋𝗂𝖾𝖽 𝖺 𝖻𝖾𝖺𝗎𝗍𝗂𝖿𝗎𝗅 𝗀𝗂𝗋𝗅. 𝖧𝖾 𝗅𝗈𝗏𝖾𝖽 𝗁𝖾𝗋 𝗏𝖾𝗋𝗒 𝗆𝗎𝖼𝗁. 𝖮𝗇𝖾 𝖽𝖺𝗒 𝗌𝗁𝖾 𝖽𝖾𝗏𝖾𝗅𝗈𝗉𝖾𝖽 𝖺 𝗌𝗄𝗂𝗇 𝖽𝗂𝗌𝖾𝖺𝗌𝖾. 𝖲𝗅𝗈𝗐𝗅𝗒 𝗌𝗁𝖾 𝗌𝗍𝖺𝗋𝗍𝖾𝖽 𝗍𝗈 𝗅𝗈𝗌𝖾 𝗁𝖾𝗋 𝖻𝖾𝖺𝗎𝗍𝗒. 𝖨𝗍 𝗌𝗈 𝗁𝖺𝗉𝗉𝖾𝗇𝖾𝖽 𝗍𝗁𝖺𝗍 𝗈𝗇𝖾 𝖽𝖺𝗒 𝗁𝖾𝗋 𝗁𝗎𝗌𝖻𝖺𝗇𝖽 𝗅𝖾𝖿𝗍 𝖿𝗈𝗋 𝖺 𝗍𝗈𝗎𝗋. 𝖶𝗁𝗂𝗅𝖾 𝗋𝖾𝗍𝗎𝗋𝗇𝗂𝗇𝗀 𝗁𝖾 𝗆𝖾𝗍 𝗐𝗂𝗍𝗁 𝖺𝗇 𝖺𝖼𝖼𝗂𝖽𝖾𝗇𝗍 𝖺𝗇𝖽 𝗅𝗈𝗌𝗍 𝗁𝗂𝗌 𝖾𝗒𝖾𝗌𝗂𝗀𝗁𝗍. 𝖧𝗈𝗐𝖾𝗏𝖾𝗋, 𝗍𝗁𝖾𝗂𝗋 𝗆𝖺𝗋𝗋𝗂𝖾𝖽 𝗅𝗂𝖿𝖾 𝖼𝗈𝗇𝗍𝗂𝗇𝗎𝖾𝖽 𝖺𝗌 𝗎𝗌𝗎𝖺𝗅. 𝖡𝗎𝗍 𝖺𝗌 𝖽𝖺𝗒𝗌 𝗉𝖺𝗌𝗌𝖾𝖽 𝗌𝗁𝖾 𝗅𝗈𝗌𝗍 𝗁𝖾𝗋 𝖻𝖾𝖺𝗎𝗍𝗒 𝗀𝗋𝖺𝖽𝗎𝖺𝗅𝗅𝗒. 𝖡𝗅𝗂𝗇𝖽 𝗁𝗎𝗌𝖻𝖺𝗇𝖽 𝖽𝗂𝖽 𝗇𝗈𝗍 𝗄𝗇𝗈𝗐 𝗍𝗁𝗂𝗌 𝖺𝗇𝖽 𝗍𝗁𝖾𝗋𝖾 𝗐𝖺𝗌 𝗇𝗈𝗍 𝖺𝗇𝗒 𝖽𝗂𝖿𝖿𝖾𝗋𝖾𝗇𝖼𝖾 𝗂𝗇 𝗍𝗁𝖾𝗂𝗋 𝗆𝖺𝗋𝗋𝗂𝖾𝖽 𝗅𝗂𝖿𝖾. 𝖧𝖾 𝖼𝗈𝗇𝗍𝗂𝗇𝗎𝖾𝖽 𝗍𝗈 𝗅𝗈𝗏𝖾 𝗁𝖾𝗋 𝖺𝗇𝖽 𝗌𝗁𝖾 𝖺𝗅𝗌𝗈 𝗅𝗈𝗏𝖾𝖽 𝗁𝗂𝗆 𝗏𝖾𝗋𝗒 𝗆𝗎𝖼𝗁. 𝖮𝗇𝖾 𝖽𝖺𝗒 𝗌𝗁𝖾 𝖽𝗂𝖾𝖽. 𝖧𝖾𝗋 𝖽𝖾𝖺𝗍𝗁 𝖻𝗋𝗈𝗎𝗀𝗁𝗍 𝗁𝗂𝗆 𝖺 𝗀𝗋𝖾𝖺𝗍 𝗌𝗈𝗋𝗋𝗈𝗐. 𝖧𝖾 𝖿𝗂𝗇𝗂𝗌𝗁𝖾𝖽 𝖺𝗅𝗅 𝗁𝖾𝗋 𝗅𝖺𝗌𝗍 𝗋𝗂𝗍𝖾𝗌 𝖺𝗇𝖽 𝗐𝖺𝗇𝗍𝖾𝖽 𝗍𝗈 𝗅𝖾𝖺𝗏𝖾 𝗍𝗁𝖺𝗍 𝗍𝗈𝗐𝗇.
𝖠 𝗆𝖺𝗇 𝖿𝗋𝗈𝗆 𝖻𝖾𝗁𝗂𝗇𝖽 𝖼𝖺𝗅𝗅𝖾𝖽 𝖺𝗇𝖽 𝗌𝖺𝗂𝖽, “𝖭𝗈𝗐 𝗁𝗈𝗐 𝗐𝗂𝗅𝗅 𝗒𝗈𝗎 𝖻𝖾 𝖺𝖻𝗅𝖾 𝗍𝗈 𝗐𝖺𝗅𝗄 𝖺𝗅𝗅 𝖺𝗅𝗈𝗇𝖾? 𝖠𝗅𝗅 𝗍𝗁𝖾𝗌𝖾 𝖽𝖺𝗒𝗌 𝗒𝗈𝗎𝗋 𝗐𝗂𝖿𝖾 𝗎𝗌𝖾𝖽 𝗍𝗈 𝗁𝖾𝗅𝗉 𝗒𝗈𝗎”. 𝖧𝖾 𝗋𝖾𝗉𝗅𝗂𝖾𝖽, “𝖨 𝖺𝗆 𝗇𝗈𝗍 𝖻𝗅𝗂𝗇𝖽. 𝖨 𝗐𝖺𝗌 𝖺𝖼𝗍𝗂𝗇𝗀 𝖻𝖾𝖼𝖺𝗎𝗌𝖾 𝗂𝖿 𝗌𝗁𝖾 𝗄𝗇𝖾𝗐 𝗅 𝖼𝗈𝗎𝗅𝖽 𝗌𝖾𝖾 𝗁𝖾𝗋 𝗌𝗄𝗂𝗇 𝖼𝗈𝗇𝖽𝗂𝗍𝗂𝗈𝗇 𝖽𝗎𝖾 𝗍𝗈 𝖺 𝖽𝗂𝗌𝖾𝖺𝗌𝖾, 𝗂𝗍 𝗐𝗈𝗎𝗅𝖽 𝗁𝖺𝗏𝖾 𝗉𝖺𝗂𝗇𝖾𝖽 𝗁𝖾𝗋 𝗆𝗈𝗋𝖾 𝗍𝗁𝖺𝗇 𝗁𝖾𝗋 𝖽𝗂𝗌𝖾𝖺𝗌𝖾. 𝖨 𝖽𝗂𝖽𝗇’𝗍 𝗅𝗈𝗏𝖾 𝗁𝖾𝗋 𝖿𝗈𝗋 𝗁𝖾𝗋 𝖻𝖾𝖺𝗎𝗍𝗒 𝖺𝗅𝗈𝗇𝖾, 𝖻𝗎𝗍 𝖨 𝖿𝖾𝗅𝗅 𝗂𝗇 𝗅𝗈𝗏𝖾 𝗐𝗂𝗍𝗁 𝗁𝖾𝗋 𝖼𝖺𝗋𝗂𝗇𝗀 𝖺𝗇𝖽 𝗅𝗈𝗏𝗂𝗇𝗀 𝗇𝖺𝗍𝗎𝗋𝖾. 𝖲𝗈 𝖨 𝗉𝗋𝖾𝗍𝖾𝗇𝖽𝖾𝖽 𝗍𝗈 𝖻𝖾 𝖻𝗅𝗂𝗇𝖽. 𝖨 𝗈𝗇𝗅𝗒 𝗐𝖺𝗇𝗍𝖾𝖽 𝗍𝗈 𝗄𝖾𝖾𝗉 𝗁𝖾𝗋 𝗁𝖺𝗉𝗉𝗒”.
𝖶𝗁𝖾𝗇 𝗒𝗈𝗎 𝗍𝗋𝗎𝗅𝗒 𝗅𝗈𝗏𝖾 𝗌𝗈𝗆𝖾𝗈𝗇𝖾, 𝗒𝗈𝗎 𝗐𝗂𝗅𝗅 𝗀𝗈 𝗍𝗈 𝖺𝗇𝗒 𝖾𝗑𝗍𝖾𝗇𝗍 𝗍𝗈 𝗄𝖾𝖾𝗉 𝗒𝗈𝗎𝗋 𝗅𝗈𝗏𝖾𝖽 𝗈𝗇𝖾 𝗁𝖺𝗉𝗉𝗒 𝖺𝗇𝖽 𝗌𝗈𝗆𝖾𝗍𝗂𝗆𝖾𝗌 𝗂𝗍 𝗂𝗌 𝗀𝗈𝗈𝖽 𝖿𝗈𝗋 𝗎𝗌 𝗍𝗈 𝖺𝖼𝗍 𝖻𝗅𝗂𝗇𝖽 𝖺𝗇𝖽 𝗂𝗀𝗇𝗈𝗋𝖾 𝗈𝗇𝖾 𝖺𝗇𝗈𝗍𝗁𝖾𝗋’𝗌 𝗌𝗁𝗈𝗋𝗍𝖼𝗈𝗆𝗂𝗇𝗀𝗌 𝗂𝗇 𝗈𝗋𝖽𝖾𝗋 𝗍𝗈 𝖻𝖾 𝗁𝖺𝗉𝗉𝗒. 𝖳𝗁𝖾 𝖡𝖾𝖺𝗎𝗍𝗒 𝗐𝗂𝗅𝗅 𝖿𝖺𝖽𝖾 𝗐𝗂𝗍𝗁 𝗍𝗂𝗆𝖾, 𝖻𝗎𝗍 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 𝖺𝗇𝖽 𝗌𝗈𝗎𝗅 𝗐𝗂𝗅𝗅 𝖺𝗅𝗐𝖺𝗒𝗌 𝖻𝖾 𝗍𝗁𝖾 𝗌𝖺𝗆𝖾. 𝖫𝗈𝗏𝖾 𝗍𝗁𝖾 𝗉𝖾𝗋𝗌𝗈𝗇 𝖿𝗈𝗋 𝗐𝗁𝖺𝗍 𝗁𝖾/𝗌𝗁𝖾 𝗂𝗌 𝖿𝗋𝗈𝗆 𝗂𝗇𝗌𝗂𝖽𝖾, 𝗇𝗈𝗍 𝖿𝗋𝗈𝗆 𝗈𝗎𝗍𝗌𝗂𝖽𝖾.
I asked a friend who has crossed 70 & is heading towards 80 what sort of changes he is feeling in himself? He sent me the following:
1 After loving my parents, my siblings, my spouse, my children and my friends, I have now started loving myself.
2 I have realized that I am not “Atlas”. The world does not rest on my shoulders.
3 I have stopped bargaining with vegetable & fruit vendors. A few pennies more is not going to break me, but it might help the poor fellow save for his daughter’s school fees.
4 I leave my waitress a big tip. The extra money might bring a smile to her face. She is toiling much harder for a living than I am.
5 I stopped telling the elderly that they've already told that story many times. The story makes them walk down memory lane & relive their past.
6 I have learned not to correct people even when I know they are wrong. The onus of making everyone perfect is not on me. Peace is more precious than perfection.
7 I give compliments freely & generously. Compliments are a mood enhancer not only for the recipient, but also for me. And a small tip for the recipient of a compliment, never, NEVER turn it down, just say "Thank You.”
8 I have learned not to bother about a crease or a spot on my shirt. Personality speaks louder than appearances.
9 I walk away from people who don't value me. They might not know my worth, but I do.
10 I remain cool when someone plays dirty to outrun me in the rat race. I am not a rat & neither am I in any race.
11 I am learning not to be embarrassed by my emotions. It’s my emotions that make me human.
12 I have learned that it's better to drop the ego than to break a relationship. My ego will keep me aloof, whereas with relationships, I will never be alone.
13 I have learned to live each day as if it's the last. After all, it might be the last.
14 I am doing what makes me happy. I am responsible for my happiness, and I owe it to myself. Happiness is a choice. You can be happy at any time, just choose to be!
I decided to share this for all my friends. Why do we have to wait to be 60 or 70 or 80, why can't we practice this at any stage and age?
