Panalangin ng mga Magulang na Nagpapaaral ng Kanilang mga Anak

O Panginoong Diyos, tulungan po ninyo kaming mga magulang na itaguyod ang pag-aaral ng aming mga anak.

Sa kanilang pag-aaral, nawa'y matuto silang lumago sa kabutihang-asal at sa kalinisan ng kalooban. Nawa'y higit pa silang mahubog ng mga sangkap ng malalim na integridad, mabuting puso at kahandaan sa pagiging bukas-palad.

Bilang mga magulang, O Diyos, tulungan ninyo kami sa tungkuling gabayan ang aming mga anak sa paggamit ng kanilang pinag-aralan sa tamang paraan. Biyayaan ninyo kami at ang aming mga anak ng kamalayan na ang bukal na karunungan ay hindi nagbubunga ng mapaminsalang kapangyarihan, bagkus ito ay dapat umusbong sa ganap na pag-unlad ng lahat ng tao.

Kasiyahan mo, O Panginoon, na gamitin ng mga mag-aaral ang kanilang karunungan sa pagtulong sa kapwa. Ang lahat ng ito, O Diyos, tungo sa iyong ikapupuri. Amen.

Panalangin ng mga Magulang na Nagpapaaral ng Kanilang mga Anak

O Panginoong Diyos, tulungan po ninyo kaming mga magulang na itaguyod ang pag-aaral ng aming mga anak.

Sa kanilang pag-aaral, nawa'y matuto silang lumago sa kabutihang-asal at sa kalinisan ng kalooban. Nawa'y higit pa silang mahubog ng mga sangkap ng malalim na integridad, mabuting puso at kahandaan sa pagiging bukas-palad.

Bilang mga magulang, O Diyos, tulungan ninyo kami sa tungkuling gabayan ang aming mga anak sa paggamit ng kanilang pinag-aralan sa tamang paraan. Biyayaan ninyo kami at ang aming mga anak ng kamalayan na ang bukal na karunungan ay hindi nagbubunga ng mapaminsalang kapangyarihan, bagkus ito ay dapat umusbong sa ganap na pag-unlad ng lahat ng tao.

Kasiyahan mo, O Panginoon, na gamitin ng mga mag-aaral ang kanilang karunungan sa pagtulong sa kapwa. Ang lahat ng ito, O Diyos, tungo sa iyong ikapupuri. Amen.

Araw ng Linggo ay banal

WEEKEND DAW! Huling araw ng isang buong linggo, kaya kailangan daw ang mamasyal o mag-out-of-town. Masarap daw magliwaliw kapag araw ng Sabado at Linggo. At marami ang lumalabas mula sa Metro Manila patungo sa mga karatig probinsya, lalo na sa mga resort at pook-pasyalan.

Ang nakakalungkot nito ay ang mga kabataan at ilang taong nakaririwasa sa buhay na ang hangad lamang ay ma-kipaglaro ng apoy sa kanilang kalaguyo, na maaaring itinatago sa mga kaanak at kakilala, ang madalas mag-out-of town tuwing Biyernes, Sabado, at babalik sa lunsod sa bandang gabi na ng araw ng Linggo. Sa mga hotel, resorts, pension houses, at picnic groves sila nanunuluyan tuwing weekend upang idaos ang kanilang patagong makalupang pagnanasang nag-aapoy.

Para sa mga taong ganito na alipin ng makalupang hangarin, ang araw ng Linggo (Sunday; Day of Worship) ay isang ordinaryong araw na maaari nilang gawin ang kanilang bawat naisin. Lalo nga at umiiwas silang magsimba kung Linggo, sapagkat wala sa kanilang isip at puso ang maalaala ang Dakilang DIYOS.

May mga tao ring patuloy na naghahanapbuhay upang kumita ng ibayo pang salapi pandagdag sa kabuhayan daw. Nagpapayaman? Kahit banal na araw ng Linggo ay todo-kayod pa rin sila.

Sa Sampung Utos ng Dakilang DIYOS AMA na ipinagkatiwala kay propeta Moises, nakasaad sa Ikatlong UTOS ang:—" Aalalahanin na gawin ninyong Banal ang Araw ng Panginoon (DIYOS)." At ang Araw ng DIYOS para sa ating mga Kristiyano ay ang Araw ng Linggo, na dapat ay ating bigyan ng importansya sa ating buhay. Ang Araw ng Linggo ay siyang araw ng Pagsamba sa DIYOS. At di maaaring balewalain ito dahil kailangang magbigay-galang tayo tuwing Araw ng Linggo sa DIYOS bilang pagkilala ng ating utang na loob sa pagbibigay-buhay niya sa atin.

Sa ating pagsisimba tuwing araw ng Linggo, dapat lamang na pakinggan nating mabuti ang lahat sa kabuuan ng Banal na Misa, ang mga Salita sa Pagbasa, ang Ebanghelyo ( Gospel) na binasa ng Pari, at ang Homiliya (Sermon/Homily/Pangaral) na siyang makakapagbigay-liwanag tungkol sa ating pananaw at sari-ling buhay.


NAISIN NG DIYOS

Tanging pagsamba natin sa DIYOS ang Kanyang nais. Tapat na pananalig ang dapat na kaakibat ng pagsamba natin sa DIYOS. Nagtuturo sa atin ang Kristong Panginoon:—"Mapalad yaong ang pinakamahalagang naisin ay ang gawin ang nais ng DIYOS; at sila ay bubusugin ng DIYOS." —(Mateo 5:6). Tanungin ang sarili kung nakakasunod tayo sa naisin ng DIYOS.

Nagpapaalaala si San Pablo Apostol sa atin:—"Kilala nila ang DIYOS, subalit hindi nila ibinibigay sa Kanya ang karangalang dapat sa Kanya, ni hindi man lamang sila nagpapasalamat."(Roma 1:21).

Maraming tao ngayon ang paimbabaw lamang sa pagsamba at sa pagkilala sa DIYOS na Makapangyarihan. Sila ay nagkakamali! At narito ang babala sa atin ni San Pablo Apostol:—"Sa akala ba ninyo ay makaaalpas kayo sa paghuhusga ng DIYOS? O baka kinaiinisan ninyo ang Kanyang malawak na pasensya, kabaitan at pang-unawa."—(Roma 2:3-4).

Ang ating Pagsamba sa Dakilang DIYOS tuwing Araw ng Linggo ay napakahalaga sa ikaliligtas ng ating katawan at kaluluwa sa huling panahon.

Narito pa ang turo ni San Pablo sa atin:—"Sapagkat ang DIYOS ay bibiyayaan ang bawat tao ayon sa kung ano ang kanyang mga ginawa." - (Roma 2:6).

Pahalagahan ang Pagsamba sa DIYOS tuwing Banal na Araw ng Linggo. Purihin ang DIYOS AMA sa kaitaasan!

Nasa Bulsa Lang Pala.

Isang pastor (tawagin natin siyang Pastor Peter) ang busy sa pangunguna sa mga Bible seminar sa South Carolina. Nakitira siya sa bahay ng isang kaibigan sa lugar na iyon para madali siyang makapunta sa mga churches na dapat niyang puntahan gabi-gabi.

Isang gabi, naka-schedule siyang magsalita sa isang church sa Greenville, South Carolina. Ilang oras din ang layo nito sa bahay na tinitirhan niya sa Asheville at wala siyang kotse.

"Pastor, kami na ang maghahatid-sundo sa iyo," wika ng kaibigan niya sa Greenville. Pumayag ang pastor. Pagkatapos ay sinabi niya sa may-ari ng bahay na mga bandang hatinggabi na siya makakabalik.

Nang matapos ang kanyang seminar, nagpahatid na ang pastor sa Asheville. At nang makarating sila, nakita ni Pastor Peter na nakasindi ang ilaw sa balkonahe. Kaya't pagbaba niya sa kotse ay sinabihan niya ang driver:

"Mauna ka na, kapatid. Malayo pa ang biyahe mo. Sigurado namang naghanda sila para sa pagbabalik ko." Kaya't lumarga na ang kotse at nagsimula na ang pastor na lakarin ang mahabang distansiya patungo sa bahay.

Katok siya ng katok. Walang sumasagot. Unti-unti na niyang nararamdaman ang pagtagos ng sobrang lamig sa jacket na suot niya.

Sa pag-aalalang baka manigas siya sa ginaw sa labas ng bahay, pinukpok niya ang bintana sa may kusina. Wala pa ring sumagot.

Nagpasya ang pastor na maglakad pabalik sa highway. Naghanap ito ng bahay na may telepono. Tiniis niya ang lakas ng hanging humahampas sa kanyang mukha at lamig ng yelo sa kanyang paanan. Lakad siya nang lakad hanggang sa makakita siya ng isang motel. Pinuntahan niya ito, ginising ang manager, at nakiusap kung puwede siyang makigamit ng telepono. Nang pumayag ang manager ay doon lang nakahinga nang maluwag ang pastor.

"Hello, Steven? Si Pastor Peter ito. Pasensiya ka na pero kanina pa kasi ako katok ng katok sa pinto natin pero walang bumaba para pagbuksan ako. Nakikitawag ako ngayon dito sa motel."

Aantuk-antok pa si Steven nang ito'y magsalita. "Pero pastor...ibinigay ko sa iyo kanina ang susi sa pinto. Hindi mo ba naaalala? Nasa bulsa mo."

"Ha?" At pagkasabi niyon ay agad na kinapa ni Pastor Peter ang isa sa mga bulsa ng pantalon niya. Nandoon nga ang susi.

Ang kuwentong ito'y hango sa aklat na "Our Sufficiency in Christ", na isinulat ng respetadong mangangaral ng Bibliya na si Dr. John MacArthur. Ang sabi ni Dr. MacArthur, karamihan daw sa mga mananampalataya kay Cristo ay katulad ng pastor sa ating kuwento.

Sinusubukan nilang makakuha ng mga pagpapala ng Diyos sa pamamagitan ng sarili nilang pagod at lakas, samantalang nasa kanila naman si Cristo Jesus -- ang susi sa lahat ng pagpapalang espirituwal.

Si Jesus lamang ang makapagbibigay ng lahat ng hinahangad ng ating mga puso, at makatutustos sa lahat ng ating mga pangangailangan.

Sa sandaling magsisi sa kasalanan ang isang tao at tanggapin niya si Cristo bilang kanyang Panginoon at Tagapagligtas, si Cristo'y nananahan sa puso niya at sumasakanya. Basahin natin ang Colosas 1:27:

"Sa kanila'y ninais ng Diyos na ipaalam kung gaano kalaki ang mga kayamanan ng kaluwalhatian ng hiwagang ito sa gitna ng mga Hentil, na ito'y si Cristo na nasa inyo, na siyang pag-asa at kaluwalhatian."

Ang malaking kayamanan ng isang mananampalataya ay si Cristo mismo na sumasakanya. Ang Kristiyanong naghahangad ng higit pa rito ay, sa mga salita mismo ni Dr. MacArthur, "tulad ng isang taong tarantang-taranta sa pagkatok sa pinto, pero hindi niya nalalamang hawak na pala niya ang susi sa bahay."

Pakinggan natin ang sinabi ng apostol Pablo sa 2 Corinto 11:3:

"Ngunit ako'y natatakot na kung paanong si Eva ay dinaya ng ahas sa pamamagitan ng kanyang katusuhan, ang inyong mga pag-iisip ay mailigaw mula sa katapatan at kadalisayan kay Cristo."

Kaibigan, huwag kang padaya sa diyablo. Madalas niyang sabihin sa tao na kulang ang buhay kapag wala ang bagay na ito o ang bagay na iyon.

Kailangan mong gawin ito, kailangan mong gawin iyon. Subalit ang totoong yaman ng isang totoong Kristiyano ay si Cristo mismo. Hindi siya magkukulang kahit kailan.

Top Ten Accidental Discoveries.

10. The Popsicle
Frank Epperson was but a young lad of eleven, when he accidentally came up with what some would later describe as the most important invention of the twentieth century. Who would say that exactly I'm not sure, but Lady Luck was surely smiling the day Frank, mixed himself a drink of soda water powder and water- a popular drink back in 1905. For some reason he never got round to drinking it and left it on the back porch overnight with the stirring stick still in it. Of course, when the temperature dropped overnight, the mixture froze and Frank had a stick of frozen soda water to show his friends at school. Eighteen years later, Frank remembered the incident and started producing what he called 'Epsicles' in seven fruit flavors. The name never took off, but today over three million 'Popsicles' are sold every year.


9. Velcro
In the early 1940's, Swiss inventor George de Mestral was walking his dog. When he got home, he noticed his dog's coat and his pants were covered with cockleburrs. When he took a closer look under the microscope he discovered their natural hook-like shape.

He recognized the potential for a new fastener, but it took him eight years to perfect the invention. Eventually he developed two strips of nylon fabric, one containing thousands of small hooks, just like the burrs, and the other with soft loops, just like the fabric of his pants. When the two strips were pressed together, they formed a strong bond, but one that's easily separated, lightweight, durable, and washable. Voila Velcro!


8. Superglue
Superglue, or Krazy Glue, is actually a substance called 'cyanoacrylate'. Dr. Harry Coover accidentally discovered it twice, the first time in 1942, when he was trying to develop an optically clear plastic for gun sights and the second time nine years later, when he was trying to develop a heat-resistant polymer for jet canopies. On both occasions his new product proved to be too sticky for the job, in fact he got into trouble when he stuck together and ruined a very expensive pair of glass lenses. Finally he realized his super sticking glue might have a use and in 1958 it was marketed as Superglue.

In fact Superglue turned out to be more than just useful. It saved the lives of countless soldiers in Vietnam when it was used in to seal battlefield wounds before the injured could be transported to a hospital.



7. Post-it Notes
In 1970, Spencer Silver was working at the 3M research labs trying to develop a strong adhesive. What he actually came up with, was weaker than what had already been developed. It stuck, but then it easily unstuck.

That seemed like a pretty useless invention, until 4 years later when a colleague was singing in the church choir. He used markers to keep place in the hymn book but they kept falling out. So he coated them with Spencer's glue. They stayed in place but came off easily without damaging the pages. The 'Post-it note" was born and today they are a nuisance in just about every office around the world.


6. Scotchgard
Another 3M invention makes it into the Top Ten at No 6. Back in 1953, Patsy Sherman was trying to develop a rubber material that didn't deteriorate when it came into contact with aircraft fuel. An assistant spilled one of the experimental compounds on her new tennis shoes. She was none too happy when it refused to budge even with soap or alcohol, but Sherman was inspired. She set to work improving the compound's liquid repellency and just 3 years later Scotchgard hit the market, on a mission to protect the world's suede shoes.


5. Safety Glass
Safety glass, the kind that doesn't splinter on impact, is everywhere these days, but when Edouard Benedictus, a French scientist was working in his lab at the turn of the last century there was no such thing. But one day in 1903 he accidentally knocked a glass flask to the floor, heard it break, but was amazed to see that all the broken pieces still hung together. Turns out the flask had been full of a liquid plastic. It had evaporated, but a thin coat of the stuff got left behind and this is what was holding the flask together.

Around that time there was a rash of car accidents in Paris as the French got to grips with traveling faster than horses, and the most common form of injury were cuts from shattered windshields. Edouard saw an immediate use for his discovery, but setting a precedent rigorously followed for most of the rest of the century, the car industry rejected this life-saving safety feature on the grounds of expense. It wasn't until WW 1, when his invention proved a great success for lenses in gas masks, that the automobile industry reversed its position and safety glass's major application became car windshields.


4. Cellophane
Back in 1908 Jacques Brandenberger, a Swiss chemist working for a French textile firm, was trying to make his fortune with a stain proof tablecloth. He got the stain proof part right by coating the cloth with a thin layer of viscose, but the fortune never came. Apparently people liked stains on their tablecloths. Fortunately Jacques had a bit of a eureka moment and realized the potential of his product to package food- after all it was airtight and waterproof. But it was another ten years before he perfected the machine to produce his cellophane and its delights became available to the public.


3. Vulcanized Rubber
In 1496 Christopher Columbus brought back the first rubber balls from the West Indies. This seemed like a magical discovery except that rubber rotted, it smelled terrible, got too sticky when warm and too rigid when cold, and in the end people pretty much gave up trying to think of a way to make it useful.

Some three hundred years later Charles Goodyear would not be defeated by rubber and resolved to solve these problems. In 1839 he tried boiling it with magnesia, lime, bronze powder and nitric acid, but to no avail. Finally he tried sulphur but that didn't work either until he accidentally dropped the mixture onto a hot stove. Vulcanization, the process of treating rubber with sulphur at great heat, named after the Roman god of fire was born! In a matter of seconds Charlie had improved rubber's strength and resilience, reduced its stickiness and stopped it smelling.

This should have been a great day for Charlie, after all vulcanized rubber is now used in everything from rubber bands to hockey pucks, but even though his discovery made millions for others, Charlie died a pauper.


2. X- Rays
X-Rays were discovered in 1895 by the German physicist Wilhelm Conrad Röntgen. He was actually studying cathode rays, the phosphorescent stream of electrons used today in everything from televisions to fluorescent light bulbs.

Willie wanted to know if he could see cathode rays escaping from a glass tube completely covered with black cardboard. He couldn't, but by chance he did notice a glow appearing in his darkened laboratory several feet away. At first he thought there was a tear in the cardboard allowing light from the high-voltage coil inside the tube to escape, but he soon realized rays of light were right passing through the cardboard.

He named these penetrated rays, X-rays and found that as well as penetrating solids they were pretty handy at recording images of human skeletons on photographic negatives. Doctors soon adopted X-rays as a standard medical tool and in 1901 Röntgen took home one of the first Nobel prizes.


1. Penicillin
Alexander Fleming discovered penicillin in 1928. Of course he wasn't actually looking for it at the time- he was researching the 'flu. He noticed that one of his petri dishes had become contaminated with mould. Other scientists may have recoiled in horror at this result of shoddy work practice, but not Alexander. He chose to investigate.

Whatever this intruder was, it was killing off the Staphylococcus bug - a bug causing everything from boils to toxic shock syndrome. Eventually he identified it as the fungus Penicillium notatum and it put the knife into Staph by means of a chemical that destroyed its ability to build cell walls. Being a scientist, he thought long and hard about what to call this new chemical, a chemical released from the fungus Penicillium notatum.

That's right he called it penicillin. Nice one Alex. Unfortunately naturally occurring penicillin isn't very stable and thus not very useful. Fleming had found a wonder drug, but couldn't do much with it. Luckily just three years later two Oxford researchers created a stable form and today it's one of our most important tools in the fight against disease.

Pagngiti

Ano nga ba ang simpleng pagngiti na nagdudulot ng ibayong elektrisidad sa ating katawan at katauhan kapag ating ibinibigay ito sa ating kapwa. Ito ay isang enerhiya na hindi natin maipaliwanag kung saan nanggagaling. Mahirap maipaliwanag pero ito ay ating nadarama at naibabahagi sa ating kapwa ng libre at walang hinihinging kabayaran.

Kaya ugaliing ngumiti araw araw. Alisin ang kalungkutan..

Mensahe

Mensahe: "Ang takot sa tao ay naglalatag ng bitag, ngunit ang nagtitiwala sa Panginoon ay maliligtas." (Kawikaan 29:25)

Ikaw, kaibigan? Matagal ka na bang kinakausap ng Diyos tungkol sa isang bagay na gusto Niyang ipagawa sa iyo? Kung gayo’y sundin mo Siya. Huwag kang matakot. Tapat ang Panginoon at hindi Niya iiwanan ang sinumang nagsisikap na mabuhay ayon sa Kanyang kalooban. Manalangin tayo: O Diyos na mapagmahal, tulungan N’yo po akong magdesisyong sumunod sa Inyo. Palakasin N’yo po ang aking paninindigan. Gusto ko pong maging tuluy-tuloy ang pagsisikap kong umayon sa Inyong plano para sa akin. Huwag N’yo pong hayaan manghina ang aking loob dahil lamang sa batikos o pagsubok. Nais ko pong sa katapusan ng aking buhay ay haharap ako sa Inyong dala-dala ang patunay na natapos ko ang lahat ng ipinagagawa N’yo sa akin dito sa lupa. Salamat po, Panginoon. Amen.