Thursday, July 10, 2025

Isang Principal na Dating Tinanggihan

"Sa Eskwelahang Ito Ako Tinanggihan, Sa Eskwelahang Ito Ako Bumalik, Bilang Principal III."


Dear GalawangFrancisco,

Hindi ko makakalimutan ang unang beses kong magpasa ng aplikasyon para maging Master Teacher. Dalawampung taon na akong guro noon, dedikado, masipag, at palaging handang maglingkod para sa mga estudyante. Buo ang loob ko, dala ang mga papeles, accomplishments, at mga rekomendasyon ng mga kasamahan ko. Ngunit paglapit ko sa opisina ng principal, malamig ang pagtanggap.

"Parang hindi pa ito ang tamang panahon para sa iyo," sabi ng principal, kasabay ang tango ng coordinator ko.

Ilang beses kong tinanong ang sarili ko: Ano bang kulang sa akin? Hindi ba sapat ang mga taong natulungan ko? Hindi ba sapat ang bawat gabing puyat at araw na walang pahinga?

Taon ang lumipas, at tuwing may bakanteng Master Teacher position, lagi akong naghahain ng aplikasyon. Pero tuwing gagawin ko ito, tila may invisible wall, diplomatikong sagot, tahimik na bulungan, at minsan ay tahasang panghihina ng loob. May mga balita pa akong naririnig na ginagawa raw akong “threat” sa ilang nakakataas dahil masyado raw akong matino, masipag, at hindi marunong makisama sa 'sistema'.

Hanggang sa isang araw, nagdesisyon akong magtake ng Principal’s Test. Wala akong sponsor. Wala akong inaasahang padrino. Ang meron lang ako ay pananalig at paninindigan.

Sa proseso ng pag-apply, lalo akong pinahirapan. Late dumating ang mga endorsement, kinukuwestyon ang credentials ko, at may mga nagsasabing baka hindi ko raw kayanin ang responsibilidad ng pagiging school head. Pero tuloy ako. Dala ko ang tiwala ng ilang tahimik na sumusuporta at ang pangarap kong maging mas makabuluhang lider sa edukasyon.

At noong araw na lumabas ang resulta ng exam… pasado ako. Isa ako sa mga top-performing examinees.

Hindi naging madali ang pag-akyat. Sa unang assignment ko bilang Principal I, malayo ako sa tahanan. Pero tiniis ko. Pinanday ko ang sarili ko sa disiplina, malasakit, at integridad. Hanggang sa isang araw, bumalik ako hindi bilang simpleng guro, kundi bilang Principal III ng eskwelahan kung saan ako ilang beses tinanggihan.

Ngayon, nakaupo ako sa opisina kung saan ako minsang pinagsarhan ng pinto. At sa mga mesa sa labas, naroon ang mga taong minsang pumigil sa akin, ang dati kong coordinator, ang matalik na kaibigan ng nasirang principal, at ang ilan pang tila noon ay hadlang sa pag-angat ko.

Pero wala akong galit. Ang meron ako ay mas malalim na pang-unawa.

Kaya sa unang araw ng pagbabalik ko sa paaralan bilang principal, tinawag ko silang lahat. Hindi para singilin, kundi para ipakita na may paraan palang umangat nang hindi naninira, may paraan palang magtagumpay nang may dignidad.

Sabi ko sa kanila, "Kung anuman ang nangyari noon, bahagi na lang 'yon ng kasaysayan natin. Pero ang hinaharap ng paaralan natin magkakasama tayong haharapin 'yan."

Sa huli, hindi paninira, kundi pagpupunyagi ang tunay na panalo. Hindi sigaw, kundi tahimik na pagtitiis ang tunay na lakas.

Dahil ang tunay na tagumpay, hindi lang sinusukat sa taas ng narating kundi sa dami ng balakid na iyong nalampasan.


– Isang Principal na Dating Tinanggihan

•Huwag mawalan ng pag-asa kapag pinipigilan ka ng iba.dahil minsan, ang mga pagsasara ng pinto ay daan para magbukas ang mas malalaking pintuan para sa iyo.


•Ang kwento ay paalala na:

Hindi kailangang manggiba ng iba para umangat. Ang sipag, tiyaga, at integridad ay sapat para marating ang tuktok.

Ang totoong tagumpay ay hindi lamang tungkol sa posisyon, kundi sa paraan ng pag-akyat. Ang marangal na tagumpay ay mas matibay at mas makahulugan.

Hindi hadlang ang mga taong ayaw sa iyo kung buo ang paniniwala mo sa sarili mo. Ang paninindigan sa kabutihan, kahit tahimik, ay may kapangyarihang baguhin ang landas ng kapalaran.

Ang tunay na lider ay hindi nagtatanim ng galit, kundi nagtuturo ng respeto at pagkakaisa.

Kaya kung pakiramdam mo'y ikaw ay laging tinatanggihan o kinakalaban, huwag kang bibitaw. Maaaring hindi mo lang alam, mas mataas pala ang plano para sa iyo.

-GalawangFrancisco




No comments: